Rossi fest Belgrade

Stefan Zekić, dirigent

Osnivač i direktor Rosi festa. Studirao je dirigovanje i solo pevanje na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, a na istom fakultetu trenutno je na doktorskim studijama operskog dirigovanja. Usavršavao se na seminarima i majstorskim radionicama uglednih dirigenata poput Uroša Lajovica (Austrija), Endrua Perota (Velika Britanija) i Maksa Fraja (Nemačka). Od 2006. godine je šef-dirigent hora Braća Baruh, osnovanog 1879. godine. Osnivač je i umetnički rukovodilac ansambla za ranu muziku Canticum novum i dirigent Jevrejskog kamernog orkestra. Od sezone 2009/10. angažovan je u Narodnom pozorištu u Beogradu gde je debitovao Mocartovom operom Figarova ženidba, a 2014. godine je postao i dirigent Operskog studija sa kojim je premijerno izveo dve Mocartove predstave: Čarobna frula i Bastijen i Bastijena. Kao gost dirigent, ostvario je zapažene koncerte sa mnogim ansamblima, između ostalih: Madrigalski hor FMU, Simfonijski orkestar FMU, vokalni ansambli Oktoih, Marienhain (Nemačka), Musica (Slovenija); zatim, Kraljevski gudači Sv. Đorđa, Jevrejski kamerni orkestar, Simfonijski orkestar Stanislav Binički i Crnogorski simfonijski orkestar. Dobitnik je brojnih priznanja i nagrada na najprestižnijim međunarodnim festivalima horske muzike, kao i posebnog odlikovanja države Izrael za ostvarivanje izuzetnog uspeha u oblasti jevrejske muzike. Među istaknutim umetnicima sa kojima je sarađivao izdvajaju se oskarovac Jiržij Mencel, Džon Ramster, Martin Evans, Olga Makarina, Ištvan Sekelj, Eraldo Salmieri, Klaudija Eder i drugi.

​

Hor Braća Baruh

Hor Braća Baruh iz Beograda, osnovan je 1879. godine kao Srpsko jevrejsko pevačko društvo, a istraživači tvrde da je reč o najstarijem jevrejskom horu na svetu. Promenio je naziv 1952. godine u sadašnji, u spomen na trojicu braće iz poznate jevrejske porodice Baruh iz Beograda, stradale u pogromima početkom Drugog svetskog rata.

Tokom svog dugogodišnjeg rada, hor je priredio veliki broj koncerata u svim značajnim muzičkim centrima Jugoslavije, dok su inostrana gostovanja ostvarena širom zemalja sveta, od Evrope i Azije do koncerata u Karnegi Holu u Njujorku, 1978. godine.

Hor Braća Baruh redovan je učesnik svih najvažnijih festivala klasične muzike (BEMUS, BELEF, Mokranjčevi dani u Negotinu, JHS u Nišu i dr.), odakle redovno donosi niz nagrada i priznanja za svoj rad.

Neke od najznačajnijih ličnosti iz istorije naše umetničke muzike bile su na čelu hora Braća Baruh, među njima su: S. S. Mokranjac, J. Marinković, S. Hristić, B. Babić, B. Pašćan, A. Vujić i drugi.

Hor Braća Baruh je dva puta odlikovan od strane Predsedništva države, za svoj doprinos kulturnoj afirmaciji zemlje, a u proteklih pet godina hor je osvojio niz značajnih nagrada: Za izuzetne uspehe koje je hor ostvario u poslednjih nekoliko godina zaslužni su, dirigent hora, Stefan Zekić i predsednik hora, Branka Cvejić Mezei.

Ladislav Mezei, violončelista

Redovni je profesor na Katedri za kamernu muziku Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu. Nakon studija u Beogradu, usavršavao se na Muzičkoj Akademiji Ferenc Liszt u Budimpešti. Bogata umetnička biografija gospodina Mezeia uključuje dve sezone na poziciji solo čeliste Sarajevske opere i filharmonije, mesto stalnog člana Beogradske filharmonije i poziciju vođe grupe violončela (1975–2004), zatim solističke nastupe sa Vojvođanskim simfoničarima, Simfonijskim orkestrom RTS i orkestrom Vojske Jugoslavije. Bio je solista i član baroknog ansambla Muzika florida i Akademskog kamernog ansambla Jeunesse musicale. Naročito su zapaženi  njegovi nastupi na solo resitalima širom prostora bivše Jugoslavije. Među nastupima gospodina Mezeia ističe se učešće na Milenijumskom gala koncertu u njujorškom Linkoln centru, 1999. godine. Stalni je saradnik u orkestru Camerata Serbica, sa kojim je gostovao u regionu i Evropi, a dugogodišnji je član Pančevačkog gudačkog kvarteta (Arco). Osnivač je Jevrejskog kamernog orkestra sa kojim je ostvario veliki broj koncerta. Poslednjih godina je redovan član više kamernih ansambala koji neguju savremenu muziku. 

Aleksandra Jovanović, sopran

U sezoni 2018/19, debitovala je na međunarodnoj operskoj sceni u ulozi Kraljice noći (Mocart, Čarobna frula) u Nemačkoj operi u Berlinu,, gde je angažovana i tokom narednih sezona. Usledili su njeni angažmani u nekim od najuglednijih evropskih kompanija, kao što su: Bečka državna opera, Pariska nacionalna opera, minhenski Gertnerplac teatar, španski Teatar principal de Palma, teatri u Bazelu i Visbadenu, Dortmundska filharmonija i drugi.

Operski debi ostvarila je 2013. godine, u Čarobnoj fruli, u produkciji Opere i teatra Madlenianum, na čiju se scenu vratila i u ulozi Pepi Pleninger u opereti Bečka krv, Johana Štrausa II. Nastupala je na scenama Narodnog pozorišta u Beogradu i Srpskog narodnog pozorištu u Novom Sadu tokom nekoliko sezona.

Osvojila je brojne nagrade na nacionalnim i međunarodnim takmičenjima, među kojima se ističu: Međunarodno muzičko takmičenje u Seulu, u čije se finale plasirala kao jedina takmičarka iz Evrope, SWR Junge Opernstars emitovano na nemačkoj televiziji SWR, Die Meistersinger von Nürnberg i Ada Sari Vocal Artistry Competition.

Na Fakultetu muzičke umetnosti završila je osnovne i master studije muzikologije i solo pevanja (prof. Aneta Ilić), a trenutno je na doktorskim studijama.

Plodnu saradnju sa Simfonijskim orkestrom i Horom RTS otpočela je od 2016. godine, koja uključuje, između ostalog: dva Novogodišnja koncerta, solističke nastupe u Orfovoj kantati Karmina Burana (te i na manifestaciji Noć muzike na Tašmajdanskom stadionu), u Rekvijemima Forea i Mocarta, Hajdnovom oratorijumu Stvaranju sveta, nastup na BEMUS-u, kao i premijerno izvođenje i snimanje Jezera, za sopran i simfonijski orkestar, Boža Banovića.

​

Ana Grigorović, rediteljka

Rođena je 1987. godine u Beogradu. Diplomirala je pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi profesorke Ivane Vujić. Završila je interdisciplinarne master studije teorije umetnosti i medija na Univerzitetu umetnosti u Beogradu. 

Predstave: Dom Bernarde Albe (Narodno pozorište u Beogradu), Magično popodne, Pedeset udaraca (Atelje 212), Na uranku, Đani Skiki, Bastijen i Bastijena (Narodno pozorište u Beogradu), Igra, Lepotica i zver (Pozorište Bora Stanković, Vranje), Gozba, Petar (Bitef teatar), Rađanje jednog zapisnika (Narodno pozorište Pirot), Biti (Ustanova kulture Parobrod), Nacionalna klasa, Dečaci Pavlove ulice, North Force (Omladinsko pozorište Dadov), Pet dečaka (Malo pozorište Duško Radović), Ako mi se zviždi, zviždim (Narodno pozorište Sterija, Vršac), Bekstvo (Ustanova kulture Vuk Karadžić), After Sun (SKC Beograd). Dobitnica je nagrade Hugo Klajn za najboljeg studenta pozorišne režije u generaciji, nagrade Zoran Ratković za režiju, nagrade Grada Beograda za umetničko stvaralaštvo mladih za 2009. godinu, nagradu Narodnog pozorišta za najbolju predstavu u sezoni 2016/17 (koje?) i pohvale Narodnog pozorišta za režije opera Đani Skiki i Na uranku.